Aglianico

Aglianico (nero) is een blauw druivenras dat heer en meester is in Basilicata. Dit laatrijpende ras, dat ook in Campanië voorkomt, heeft een bijzonder eigen smaakprofiel: diepgekleurde, donkerfruitige, rijpe wijnen, vaak immens geconcentreerd en met een flinke dosis tannine, wat haar bestand maakt tegen vele jaren flesrijping.

Deze druif is in staat om de mineraliteit van de vulkanische bodem waar ze meestal op groeit, perfect weer te geven in de uiteindelijke wijn. Dat is ook het geheim van goede aglianicodruiven: aangenaam rijp door voldoende hoge temperaturen en genoeg zonlicht, met behoud van frisse zuren en een krokant karakter door de nachtelijke afkoeling.

Eeuwenlang werd gedacht dat deze druif, die je ook in Basilicata veel aantreft, van Griekse origine was, maar DNA- en linguïstisch onderzoek heeft uitgewezen dat aglianico een autochtoon Italiaans ras is, dat duidelijke trekken vertoont van andere druivenrassen in Campanië.

Onze producten op basis van dit druivenras

Kenmerken

Meest voorkomende wijnstreek: Basilicata

Kleur van de schil: blauwzwart

Karakteristieken:
oudste druivensoort in Zuid-Italië met Griekse roots (ellenico); kleine trosjes en bladeren, druifjes met een dikke schil; late rijper; levert donkere wijnen met stevige tannines, wijnen die erg lang kunnen verouderen

Wijnstijlen:
primeurwijn, rosé en krachtig rood

Bewaarkracht:
20 jaar

Te drinken bij:
naargelang de wijnstijl past de wijn bij heel veel verschillende gerechten; de beste rode wijnen doen het uitstekend bij haarwild en bij kort gebakken rundvlees

Bekendste herkomstbenamingen:
Taurasi, Aglianico del Vulture, Castel del Monte, Irpinia, Biferno

Men beweert dat deze druivensoort thuis hoort in de top drie van Italië langs Nebbiolo en Sangiovese. Hard - of eerder vloeibaar - bewijs voor deze bewering was er tot een tijd geleden eigenlijk niet, maar stilaan beginnen de bewijzen zich op te stapelen. Aglianico kan waarschijnlijk wel gekwalificeerd worden als de grootste rode druivensoort uit de Mezzogiorno, hoewel producenten van de Nero d'Avola uit Sicilië, van de Negro Amaro uit Puglië en de Carignano uit Sardinië hier wellicht anders over denken.