Dolcetto

Dolcetto is een blauw druivenras uit Piëmonte dat ontstond in de Langheheuvels, meer bepaald in Dogliani, net ten zuiden van het Barologebied. Wijnen van dolcetto zijn bijna altijd diep van kleur, medium intens qua boeket, met duidelijk donkere fruittoetsen (blauwe bessen).

De smaak is altijd vrij zacht, met weinig zuren en vooral fruitig zonder harde tannines. De beste, meest geconcentreerde exemplaren – vooral uit de regio rond Alba – kunnen gerust een jaartje of drie verouderen, maar slechts weinig wijnen verbeteren echt met veroudering.

De naam dolcetto (kleine zoete) verwijst naar het redelijk laag zuurgehalte van de wijnen, en dus niet naar het zoete dat de wijnen zouden hebben, wel integendeel. Dolcetto is in maar liefst 15 appellaties toegelaten, waarbij ze in 11 appellaties de eerste viool speelt of kan spelen.

Dolcetto is een gemakkelijke druif, omdat ze tot vier weken sneller rijpt dan barbera en nebbiolo. Net daarom vind je ze op enorm veel plaatsen in Piëmonte, zelfs tot in Ligurië, waar je ze aantreft als ormeasco, een lokale kloon.

Deze druif staat op de derde plaats bij de blauwe Piemontese druivenrassen, na de nobele Nebbiolo en de verleidelijke Barbera. Zijn oorsprong ligt in het gebied van Acqui en Ovada waaruit hij zich verspreidde over talloze andere gebieden in Piemonte. Buiten Piemonte komt hij echter nauwelijks voor. Enkel in Ligurië is er beperkte aanwezigheid. Lokaal noemt men hem Omreasco.

Net zoals bij de Barbera werd het eerst geschreven bewijs van zijn bestaan gedrukt in 1799 door Graaf Nuvolone. Vroeger heette de druif Dosset, Uva d'Acqui of Uva d'Ovada.

Het is een gemakkelijke druif om te verbouwen en de opbrengst is goed. Hij is vroegrijp, meestal de eerste helft van september. Dat is 2 weken voor de Barbera oogst en ongeveer 4 weken voor de Nebbiolo wordt binnengehaald. Die spreiding is belangrijk want dat stelt de wijnboer in staat zijn installaties optimaal te gebruiken.

In het Italiaans betekent 'dolce' zacht of zoet. Een beetje verbazend want de druif is niet gekend voor het hoge suikergehalte en zoet zijn de wijnen ook al niet. Het heeft meer te maken met de mooie balans tussen de suiker, de zuren en de polyphenollen (zachte componenten).

Er bestaan heel wat gemeentelijke DOC-appellaties. De Dolcetto d'Alba is wellicht de bekendste. Onlangs werd er ook het grensoverschrijdende Langhe Dolcetto DOC gecreëerd. Geen goede zaak volgens ons want dat leidt alleen tot verwarring.

Een Dolcetto heeft meestal een diep purperrode kleur en, door een beperkte maceratie, ook een zachtere tanninestructuur. Het zijn over het algemeen gemakkelijke, fruitige wijnen die geen houtrijping krijgen. Om binnen de 3 jaar na oogst te drinken. Sommige topproducenten kiezen toch in goede oogstjaren voor lage rendementen, langere maceratie en een korte houtrijping. Het worden dan wijnen met meer structuur en bewaarpotentieel. Elio Altare en Domenico Clerico maken zulke Dolcetto's. Het zijn eerder uitzonderingen.